CR-Corporation Homepage
INTRODUCTIE 1936 1937 1938 1939 1940
1941 1942 1943 1944 1945 LINKS

1940


1940: het jaar waarin heel Europa in de oorlog met Duitsland werd betrokken. Staten als Nederland en België probeerden - tevergeefs - hun neutraliteit te behouden, maar het grote Duitse Monster kende geen genade...


Scandinavië
Na de verovering en opdeling van Polen door Duitsland en de Sowjetunie werd het even rustig in Europa. Van oktober 1939 tot april 1940 werd er zo goed als niet gevochten, op wat schermutselingen tussen de Maginotlinie en de Siegfriedlinie na. Op 9 april 1940 was het de beurt van Scandinavië om met het Duitse Monster te worstelen. Denemarken en Noorwegen werden met een hevig luchtoffensief aangevallen en na een korte veldtocht ingenomen door de Duitsers. Zweden bleef neutraal. De Britten probeerden de aanval op Noorwegen tegen te houden, maar de geleverde weerstand door de Britten was nihil. Europa keek machteloos toe naar het ten onder gaan van weer twee extra landen.

De meidagen
Na de inval in Denemarken en Noorwegen in april 1940, wachtte Europa gespannen af op wat komen zou. Wie was het volgende slachtoffer? Duitslands grootste vijand was Frankrijk. Maar door de Franse Maginotlinie proberen te breken zou nutteloos zijn. Hitler wist dat en moest dus een andere taktiek ontwikkelen om Frankrijk te kunnen veroveren. Voor Duitsland lag de oplossing voor de hand: Frankrijk binnenvallen via de Benelux.

Op 10 mei 1940 was het dan zo ver. Duitse troepen begonnen massaal aan de invasie van Nederland, België, Luxemburg en Frankrijk. Nederland werd op de knieën gedwongen door grote luchtlandingsoperaties en de hevige bombardementen van Rotterdam waarin honderden burgers het leven lieten. Nederland, zo goed als geen leger tot z'n beschikking hebbend, capituleerde op 14 mei 1940. De Belgen hielden echter langer stand. De Duitsers wilden zo snel mogelijk na de Ardennen naar het zuiden trekken om de Maginotlinie van de rug uit aan te vallen. De Duitsers raceten naar Sédan, trokken over de Maas, braken door de linie aan de Somme en bezetten Parijs op 14 juni 1940. België capituleerde al op 28 mei 1940. Voor de Fransen was de strijd gestreden. Het grote Brits expeditiekorps dat Frankrijk te hulp schoot, hield zich meer bezig met terugtrekken dan met vechten en werd zo al snel op de stranden van Duinkerken in het nauw gedreven. Wonder boven wonder wisten de Britten het grootste gedeelte van het expeditieleger te redden door ze over het kanaal te zetten. Het militair materieel bleef echter achter...

Rechts: Franse burgers op de vlucht voor het naderende Duitse leger.
Franse burgers op de vlucht voor de naderende Duitsers

Vichy-Frankrijk
Na de verovering van Parijs moest de regering naar een andere stad trekken: Vichy. Aangezien de situatie voor de Fransen hopeloos was, wilde de regering zoveel mogelijk Fransen sparen. Zij besloten op 22 juni 1940 een wapenstilstand te sluiten met de Duitsers en Italianen. Zo was het Vichy-Frankrijk geboren. Alle land ten noorden van de Loire moest worden afgestaan. Verder waren er niet echt veel beperkingen, want er viel niets te beperken. De Duitsers hadden wel het recht overal te komen waar ze wilden.

Tegelijkertijd werd er in Engeland een beweging van de Vrije Fransen opgericht onder leiding van Charles de Gaulle. Deze zouden bij de invasie in Normandië in juni 1944 een belangrijke bijdrage leveren.

Battle of Britain
Nadat Hitler Frankrijk en de Benelux onder de voet had gelopen, was het de beurt aan Groot-Brittannië. Groot-Brittannië was geen 'natuurlijke vijand' van de Duitsers en daarom probeerde Hitler met Groot-Brittannië vrede te sluiten. Churchill gaf te kennen daar niets om de geven. De strategie van Hitler was duidelijk: hij wilde Europa op een rustige manier behouden. Maar vanuit Engeland bleef voor hem altijd een dreiging bestaan.

Daarom ging Hitler over tot de operatie Seelöwe, de codenaam voor de invasie van Engeland door de Duitsers. De haven van de Franse plaats Wissant zou de thuisbasis worden voor de marine. Maar voordat er tot een invasie overgegaan kon worden, moest de Luftwaffe de RAF (Royal Air Force) vernietigen, of in elk geval voor het grootste gedeelte. In juli 1940 begon de slag om Engeland. De gehele Luftwaffe werd bij elkaar geroepen om de RAF en haar vliegvelden met Stuka's, Messerschmidts en Heinkels 'op te ruimen'. Wat de Duitsers niet wisten, was dat de Engelsen met de radar en een goede organisatie van Spitfires een goed beschermingsnetwerk hadden opgebouwd. Zo was Groot-Brittannië opgedeeld in beschermingssectoren, ieder voorzien van squadrons Spitfires. Door goed getrainde piloten en dit netwerk wisten de Engelsen de verliezen binnen de perken te houden en de Luftwaffe grote schade toe te brengen. Toch dreigde de situatie voor Groot-Brittannië catastrofaal te worden. Er onstond al snel een nijpend tekort aan piloten, en als dat niet snel aangevuld zou worden, dan zouden de Duitsers vrij spel hebben.

Maar door een fout aan Duitse zijde veranderde de zaak volkomen. Een Duits squadron verdwaalde en gooide zijn bommenlading op een Londense wijk. Als represaille gooide de RAF de dag erna bommen op Berlijn. De wedstrijd was begonnen. Hitler gaf Göring (de opperbevelhebber van de Luftwaffe) bevel tot het 'uitvegen' van Londen. Zo werden alle Duitse vliegtuigen ingezet om Londen te bombarderen. Gruwelijk voor de burgers van Londen, maar een godsgeschenk voor de RAF, wiens vliegvelden nu met rust werden gelaten. Zo kregen zij de kans om weer op kracht te komen. En enkele weken later sloeg de RAF genadeloos en vele malen sterker dan in het begin terug en haalde bijna de helft van de Luftwaffe uit de lucht. De strijd om Groot-Brittannië was gestreden. Hitler was verbitterd en blies de invasie af. Hitler richtte zich nu op het oosten. Hij dacht de Engelsen later wel te grazen te kunnen nemen.

Rechts: de Britse hoofdstad Londen had zwaar te lijden onder Duitse bombardementen.
St. Pauls Cathedral in Londen staat nog overeind tussen de platgebombardeerde huizen

Annexatie van de Balkan
Na de verovering van Albanië door Italië besloot Hitler over te gaan tot de inname van de overige Balkanstaten. Voordat de Balkan écht op het oorlogstoneel zou verschijnen, probeerde Italië via Albanië Griekenland binnen te vallen. Dit lukte niet. Italië en Duitsland zouden moeten wachten tot 1941, het jaar waarin Joegoslavië veroverd zou worden. De overige Balkanstaten, Roemenië, Hongarije en Bulgarije sloten zich in 1940 al bij de 'As' (Duitsland + Italië) aan. Deze staten wisten natuurlijk ook dat verzet tegen zo'n grote overmacht volstrekt zinloos zou zijn. De Joegoslaven zouden het echter wél proberen.


� Copyright CR-Corporation - 2024 - Afdrukken print - contact

Valid HTML 4.01! Correct CSS!