| Introductie Vanuit de CR-Corporation bestaat al langer de interesse om het leuke aan het rijden van langere fietsroutes over te brengen aan de beginner. We spitsen ons hier echter niet alleen toe op de beginner, maar ook op de gevorderde fietser. Het devies is voor elk wat wils. De meeste hier gepresenteerde routes door bijna iedereen te rijden en op bijna elk type fiets, tenzij uitdrukkelijk staat vermeld.
Routeoverzicht
VR1: Véloroute du Nord (Maastricht - Maasbracht - Eindhoven)
VR2: Véloroute de la Meuse (Maastricht - Liège/Luik - Namur/Namen)
VR3: Véloroute d'Allemagne (Maastricht - Gulpen - Aachen/Aken)
VR4: Véloroute de l'Ouest (Maastricht - Genk - Hasselt)
VR5: Véloroute de Limbourg (Maastricht - Maasmechelen - Bree)
VR6: Véloroute du Geer (Maastricht - Tongeren)
VR7: Véloroute de Caester (Maastricht - Kanne - Briegden - Neerharen - Maastricht)
VR8: Véloroute d'Herve (Maastricht - Gulpen - Slenaken - Hombourg - Thimister - Fléron - Liège/Luik - Visé - Kanne - Maastricht)
Véloroute Charlemagne (Maastricht - Parijs): speciale pagina
Foto's zijn te vergroten door erop te klikken. Wanneer je met de muis er even op stilstaat, verschijnt een beschrijving.
VR1: Nord Deze tocht is - zoals wel te bedenken valt - lang, zoniet heel erg lang. Totaal (enkel) is de tocht 110 kilometer lang. Heen-en-terug op één dag is zelfs voor ervaren fietsers een hele uitdaging.
De tocht begint in Maastricht door te rijden naar de sluis van Limmel (nabij de stuw van Borgharen, aan de noordzijde van Maastricht). Meteen is het oppassen geblazen om het juiste pad te vinden. Als je van de oostkant de sluis nadert, moet je de sluis over rijden en dan meteen een gloednieuw geasfalteerd pad naar rechts naar beneden. Dat is de enige mogelijkheid om langs het Julianakanaal te komen. Als je langs het Julianakanaal rijdt, is het van groot belang om op de Westeroever te rijden. De Oosteroever is een ramp voor fietsers. De tocht gaat voor enkele honderden meters langs het kanaal om vervolgens af te buigen naar links, van het kanaal af. Dit is noodzakelijk omdat er zich industrie heeft gevestigd waar je niet langs mag. Die omrit is c.a. 1 kilometer lang en je komt vanzelf weer op de kanaaldijk uit. Bovenop de kanaaldijk neemt de kwaliteit van het fietspad opeens drastisch af. De Gemeente Maastricht heeft het eerste stuk namelijk recent opnieuw geasfalteerd, maar het overige gedeelte van het pad langs het kanaal is eigendom van Rijkswaterstaat en deze lapt grotendeels zijn onderhoudsplicht aan zijn laars.
Het rijden op de kanaaldijk levert een prachtig uitzicht op de omgeving op. Tot aan Maasbracht hoeven we niet meer van de dijk af, we blijven vrolijk (al hobbelend) doorrijden en zien het 'gevecht' tussen het kanaal en de rivier de Maas. Het fietspad is hier en daar van slechte kwaliteit, maar dat is nog niks, het wordt nog erger. Vlak voor sluis Born (net over de helft van de lengte van het Julianakanaal) ligt er een stuk waarvan ik niet weet tot welke categorie ik het fietspad hier moet rekenen... slecht verhard of niet verhard. Rijkswaterstaat heeft hier en daar borden neergezet met 'eigen weg', 'gevaarlijk pad' en - tot overmaat van ramp - dubbele horizontaalborden die pal over het pad heen staan. Je kunt ze rustig passeren, maar kijk wel uit dat je niet in het water belandt, want de dijk is maar smal en de borden staan behoorlijk in de weg (dat zal ook wel de bedoeling zijn geweest, maar enkele vandalen hebben het al iets makkelijker gemaakt).
Na sluis Born (nog altijd over de dijk rijdend) mogen we een klein lusje maken voor een waterinham met woonboten, maar verder loopt het fietspad in redelijke tot goede staat door via Roosteren en Echt naar de sluis van Maasbracht. Te Maasbracht houdt het Julianakanaal op. In Maasbracht hebben we c.a. 40 kilometer achter de rug van de totale 110. Een flinke rustpauze is geen gek idee. Bij een normaal tempo heb je c.a. 2 uur rijden achter de rug.
De tocht gaat verder door links van de autosnelweg over het fietspad de brug over de Maas te nemen. Zorg dat je bij Wessem/Panheel uitkomt. Hier begint het kanaal Wessem-Nederweert. Vanaf het moment dat we onder het viaduct van de Napoleonsweg zijn doorgereden, krijgen we het rustig. De autosnelweg ligt dan wel links van ons, maar wij rijden langs het kanaal op een rustige weg (waar overigens wel auto's mogen komen, dus let op) naar Nederweert. Dit deel van de tocht is redelijk eentonig, maar het fietst aangenaam vanwege de rustige omgeving. Slechts een enkeling komt met de auto op deze weg. Na de viaducten van het spoor bij Kelpen gehad te hebben komen we aan in Nederweert. Aldaar blijven we nog steeds op de Westeroever en rijden we aan de linkerkant over de kleine sluis en daarna weer naar rechts. Van hieraf is het een beetje improviseren. Met wat links-rechts-links-werk moet je proberen aan de Westoever van de Zuid-Willemsvaart te komen, het kanaal dat van Weert naar Helmond (en verder) loopt. Wij volgen dit kanaal met de rijksweg N266 tussen het fietspad en het kanaal in. Deze (af en toe meer dan irritante) situatie houden we tot aan de zuidrand van Helmond. We blijven het fietspad tientallen kilometers volgen totdat we aan de linkerkant een zandweg zien aan de zuidrand van Helmond die langs een verlaten kanaal ligt (vlak hiervoor heb je als het goed is een kanaalsplitsing gezien; met wat geluk kun je het bord voor de scheepvaart zelfs zien). Neem hiervoor een kaart mee, dit is het Eindhovens kanaal dat van Helmond naar Eindhoven loopt, maar dit kanaal is buiten gebruik en elke vorm van bewegwijzering ontbreekt hier. De weg naar dit kanaal doet vermoeden dat het één grote zandbak is, maar dit is maar iets voor een paar meter. Er ligt een redelijk goed grindpad langs het kanaal zonder al te veel oneffenheden. Op een mountainbike rijdt het in ieder geval prima. Op een stadsfiets betwijfel ik of je met hele banden in Eindhoven komt en met een wielrenfiets is het ondoenlijk. Zo langs dit laatste kanaal vervolgen we onze weg voor de afstand van zo'n 20 kilometer naar het centrum van Eindhoven.
Als we Eindhoven binnenrijden blijven we het kanaal volgen totdat dit abrupt bij de Vestdijk stopt. Door de Vestdijk te volgen rijden we dan het centrum van Eindhoven binnen. Dan hebben we een gigantische tocht van maarliefst 110 kilometer achter de rug. De tocht langs dit laatste kanaal is wel heel mooi en landelijk. Een heel verschil met de rijksweg tussen Nederweert en Helmond!
VR2: Meuse Zoals de naam al doet vermoeden treden we in de voetsporen van de rivier de Maas. We gaan vanuit Maastricht via het Albertkanaal naar Luik (parallel aan de Maas) en dan via Huy, Amay en Andenne naar Namur (Namen). De tocht is bijna 100 km lang en ligt voor 99% op Belgisch (Waals) grondgebied. Een eerste opmerking: zorg dat je een geldig paspoort of identiteitsbewijs bij je hebt, er wordt nl. wel eens gecontroleerd (ook fietsers) vanwege drugstoerisme in de omgeving.
De tocht begint in Maastricht op de Maasboulevard aan de westoever van de Maas. Je volgt over deze weg het fietspad in zuidelijke richting, onder de zuidelijkste brug van Maastricht (Kennedybrug) door richting de Belgische grens. Aan de rechterkant zie je steeds meer de St. Pietersberg opdoemen en vervolgens passeer je de ENCI (cementfabriek). Na de ENCI houdt het separate fietspad op en ga je de grens over (de grens ligt op de plaats waar het asfalt van kleur en structuur verandert). Pas een paar honderd meter verderop, verdekt opgesteld, staat het voormalige douanekantoor (waar dus soms wordt gecontroleerd). De weg bestaat uit achter elkaar geplaatste betonplaten. Om de c.a. 100 meter staan er verkeersremmers op de weg, omdat hier door auto's nogal eens hard wordt gereden. Houd je dus goed rechts. Je passeert het plaatsje Petit-Lanaye (Klein-Ternaaien) richting de sluis. Bij de sluis ga je naar links de brug over en vervolg je de weg totdat het kanaal verder gaat. Zoek het jaagpad aan de waterkant op en ga zo onder de brug van Lanaye (Ternaaien) door. Als het goed is, zie je hier al bordjes die de 'RAVeL 1' aanduiden. Je zit nu op de oostelijke sector van deze grote Waalse fietsroute. Deze is bewegwijzerd en gaat langs de Maas naar Namur. Je kunt in principe deze bordjes gewoon volgen. Vandaar dat het overige deel van de beschrijving vrij beknopt is.
Je volgt het pad langs het kanaal naar het sluisje van Visé. Hier lijkt de tijd stil te hebben gestaan, hier is het enige (mij nog bekende) bord waar Maestricht nog met 'ae' staat gespeld. Je rijdt hier over het sluisje heen, scherp naar rechts, terug naar het kanaal. Hier is het even hobbelig en doet alles heel industrieel aan, maar even doorbijten. Het verbetert. De eerste brug die je nu tegenkomt moet je over, zodat je op de westeroever terecht komt (staat met RAVeL bordjes aangegeven). Eenmaal op de westoever, kun je ongehinderd doorrijden tot in Liège (Luik). Vlak voor Liège houdt het Albertkanaal op (dat Liège met Antwerpen verbindt). Dit wordt gemarkeerd door een groot standbeeld op een puntvormig eiland van Koning Albert I en een arbeidersmonument op de achtergrond. Op dit punt staan ook enkele informatieborden over de RAVeL 1. Het is wellicht raadzaam hier eens een kijkje op te nemen. Rij het jaagpad helemaal af totdat je aan het Pont Atlas V komt. Hier moet je naar links de brug over (via een sierlijke lus onder de brug door) en meteen naar rechts zodat je weer aan de oostoever van de Maas terecht komt. Let dus op dat je niet helemaal doorrijdt, want dan kom je langs "La Dérivation" (een stadskanaal) uit ipv de Maas. Blijf de Maasoever volgen totdat je in een het stadspark terecht komt. Vlak voordat dit park ophoudt, ga je over een brug naar links (over La Dérivation) en ga je meteen weer naar rechts. Vervolgens neem je weer de eerste brug naar rechts over het riviertje de Ourthe, die hier in de Maas uitmondt. Vervolgens neem je de tweede brug naar rechts (bij het spoor) zodat je weer op de westeroever uitkomt. Een kaart (bijvoorbeeld downloadbaar op de site van RAVeL, zie beneden voor adres) is hier zeker geen overbodige luxe. Blijf de bordjes van de RAVeL volgen tot in Seraing. Hier moet je weer de Maas over naar de oosteroever. Nu is het heen-en-weer gaan (op één keer bij Huy na - staat aangegeven) afgelopen. Via deze oostoever fiets je tientallen kilometers door totdat je in het centrum van Namur terecht komt. Namur is de hoofdstad van het Waalse district (het Franstalige gedeelte van België) en het is een mooie, gezellige stad. De stad is gebouwd op de monding van de Sambre. Deze rivier komt uit het zuid-westen en mondt hier uit in de Maas die uit het zuid-oosten komt. Beide rivieren ontspringen in Noord-Frankrijk. De tocht is zo goed als exact 100 km lang. Bij een normaal fietstempo neemt deze tocht wel een hele dag in beslag (met pauzes). Vertrek tijdig en rij het traject bij voorkeur niet alleen. Je komt namelijk regelmatig langs stukken waar er weinig tot geen sociale veiligheid heerst. Grote industriële complexen (vooral bij Liège) maken de sfeer af en toe depressief. Het laat de bezoeker duidelijk zien dat de levensstandaard hier beduidend lager is dan die in Nederland. Hoe dan ook wordt de fietser van deze lange toch beloont met het mooie Namur.
Voor de echte enthousiastelingen onder ons, de toch kan langs de Maas worden voortgezet naar de Noord-Franse Givet. Voor een reisverslag van dit stuk (vanaf Namur 55 km) klik hier. VR3: Allemagne Trajectum ad Mosam is de oude Romeinse benaming voor Maastricht en Aquisgranum die van het huidige Duitse Aken (Aachen). Deze fietstocht maakt gebruik van de rijksweg N278, ofwel de Akersteenweg. Dit is de aloude verbinding tussen deze twee belangrijke steden. Menig fietser zal het rijden langs een rijksweg proberen te vermijden, maar deze onderscheidt zich van vele anderen. Er is een prachtig fietspad aan beide zijden van de weg en over bijna de gehele lengte is het aangenaam en kalm rijden. De weg gaat vanaf het oosten van Maastricht eerst vrij fors omhoog over de Keerderberg. Wanneer men deze klim achter de rug heeft komt men in het dorp Cadier en Keer. Van daaruit gaat het zo'n 10 kilometer over vals plat via Margraten naar Gulpen. Bij Margraten passeren we de Amerikaanse Begraafplaats ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het bezoeken van deze oorlogsgraven is zeker aan te raden.
Vlak voor Gulpen beginnen we aan een afdaling, de Gulpenerberg. Met een forse snelheid kun je je volledig laten gaan, je hebt overal voorrang (behalve bij het stoplicht onderaan natuurlijk). Onderaan deze berg word je omhelst door "het Limburgse leven". Neem deze gelegenheid aan om op één van de gezellige terrasjes even bij te komen van de toch tot nu toe. De helft hebben we nu achter de rug.
Vanuit Gulpen zet de weg zich voort in de richting van Wahlwiller en Nijswiller. De weg is hier - op één kleine heuvel na - bijna volstrekt plat wat het fietsen van dit stuk aangenaam maakt. Op deze wijze komen we aan in Lemiers. Lemiers is het laatste dorp voordat we mogen beginnen aan de klim richting Vaals. Deze klim trekt zich vrij lang en kan soms verradelijk zijn. Doe dus niet te overmoedig op dit stuk. Na een rotonde bovenaan deze helling te hebben gepasseerd rijden we het centrum van Vaals binnen. Vaals staat bekend vanwege de Vaalserberg, met ruim 300 meter hoogte vormt deze het hoogste punt van Nederland. Voor wie het drielandenpunt zoekt, dat is bij de rotonde bovenaan de klim rechtsaf. Vergeet niet dat er wel nog een hele klim volgt.
In Vaals merken we al dat we kort bij de Duitse grens zijn aangekomen. Het is te horen op straat. Het dialect dat in dit gedeelte van Limburg gesproken wordt, is nagenoeg Duits. Ook het groot aantal Duitse dagjesmensen maakt de sfeer nog "Duitser". Als we onze weg vervolgen en de grote witte gevel met het blauwe opschrift "SAS Versicherungen" zien, is de grens bereikt. Aan deze grens wordt zelden nog gecontroleerd, maar zorg er wel voor dat je altijd in het bezit bent van een geldig identiteitsbewijs. Voor wie de grens zelf zoekt moet men op de verandering in het wegdek letten. De omgeving van de grens is dichtbebouwd aan beide zijden wat de overzichtelijkheid niet ten goede komt. Het lage roze gebouw aan de linkerkant was het voormalige douanebureau.
Vanaf de grens rijden we het Vaalser Quartier binnen, een buitenwijk van Aken. Het is hier klimmen en afdalen geblazen voordat we de uiteindelijke afdaling in de richting van het centrum van Aken mogen ervaren. Blijf te allen tijde rechtdoor rijden. Je zult merken dat je op een gegeven moment lichtjes naar links moet afbuigen. Houd er rekening mee dat je hier dus op de terugweg dus weer lichtjes naar rechts moet. Uiteindelijk kom je uit op de Rathausplatz. We zijn nu in het voetgangersgebied aanbeland en in het hart van Aken. Hier is het eindpunt van onze tocht. Een tocht met mooie uitzichten, een wisselend landschap en prachtige cultuur in beide steden, zowel Maastricht als Aken. De tocht is 35 km lang (enkel) en neemt bij een normaal tempo c.a. twee uur tijd in beslag.
Voor zij die de route in Duitsland willen voortzetten, kan vanuit Aachen verder worden gereden gebruikmakende van een site met goed beschreven fietsroutes die door heel het land voeren: www.radweit.de.
VR4: Ouest De VR4 is eigenlijk nog in constructie en moet van Maastricht naar Antwerpen gaan lopen via het Albertkanaal. Het traject is echter nog niet helemaal onderzocht. Vandaar dat hier alleen het stuk van Maastricht naar Hasselt wordt 'vrijgegeven'.
Vanuit het centrum van Maastricht volgt men de borden Hasselt/Bilzen en rijd je over de Via Regia en kom je nog voor de grens langs het sportpark Dousberg. Vlak hierna ga je over de grens. Hoewel ik hier zelf nooit grenscontroles heb meegemaakt, is het toch raadzaam een paspoort of id-kaart bij je te hebben (voor de reden zie de VR2). Je gaat hier omhoog, over een brug die over het Albertkanaal heen gaat. De afslag meteen na de brug nemen we zodat je naar beneden op het jaagpad uitkomt langs het kanaal. De Vlaamse overheid is gereed om bij Gellik het kanaal te verbreden, dus je kunt weer normaal doorrijden. Wel opgepast, onder de brug Briegden is het letterlijk een puin-pad; je kunt even omhoog om vervolgens weer omlaag te gaan als je bang bent je banden lek te rijden. Je kruist een stuk verderop de oude spoorlijn van Maastricht naar Hasselt. Het is van het grootste belang dat je op de zuid-oever blijft rijden. Beide oevers zijn geïnspecteerd en de conclusie is dat de noordelijke oever tot ernstige complicaties lijdt, vooral bij Genk. Het noordelijke pad is tot aan Genk een oase van rust en natuur, maar bij Genk beginnen industriën en op een gegeven moment staan er hekwerken waar je niet meer door kunt rijden. Hier moet je naar rechts en word je flink van het kanaal afgeduwd. Je komt bij drukke wegen uit en moet rare (gevaarlijke) capriolen uithalen en in een soort driehoeksvorm om het industriegebied heen rijden. De zuideroever biedt een veel beter alternatief. In tegenstelling tot eerder geschrevene, is het advies om na de sluis Hasselt (dat is dus nog c.a. 5 km vóór Hasselt zelve, het fietsroutenetwerk te volgen naar de knooppunten 97 en 96 (centrum Hasselt). Deze route gaat over prima fietspaden die je veilig en wel over de drukke, gevaarlijke ring van Hasselt leiden.
Deze tocht is overigens niet erg geschikt voor mensen met stadsfietsen. Gezien de hoeveelheid industrie (waar vaak vele scherpe stenen en glas op de weg liggen) is de kans groot dat je je banden kapot rijdt. Een reserveband en een pompje is zeker geen overbodige luxe!
Het blijft - eerlijk is eerlijk - een grotendeels mooie en rustgevende route. Op de jaagpaden heb je zelden tot nooit last van gemotoriseerd verkeer, enkel van fietsers, wandelaars en vissers. De enige echt vervelende plekken zijn onder de Brug Briegden (bij Veltwezelt) en een klein stukje van enkele meters ten oosten van de brug van Eigenbilzen. Voorts lijkt het vlak ten westen van de Brug Eigenbilzen alsof er een hek dwars over het jaagpad staat. Dat is niet zo, vlak vóór het hek buigt het jaagpad achter een stel bomen af naar links en gaat zo in een boogvorm om een vreemde constructie met water (wat het moet voorstellen is mij een raadsel) heen. Overigens is dit de korstbijzijnde route waar drie gigantische sluizen zo kort achter elkaar liggen.
De tocht is exact 35 km enkel, dus 70 km retour over de zuideroever.
VR5: Limbourg De VR6 moet uiteindelijk de bestaande VR1 naar Eindhoven voor het Noordelijke deel gaan vervangen. De VR1 zal dan nog maar tot aan Weert gaan lopen. Dit, omdat de VR5 qua zowel kwaliteit van wegdek alsook de afstand gunstiger is. De VR5 loopt bijna geheel langs de Zuid-Willemsvaart op het Belgische grondgebied.
Vanuit het centrum van Maastricht rijd je via de Boschstraat naar het noorden. De weg gewoon blijven volgen over de sluis totdat je bij de grens in Smeermaas (België) uitkomt. Neem weer het paspoort/id-kaart mee (zie de VR2). Aan je rechterkant ligt de Maas. 's Zomers staat de Maas laag en ziet het kabbelende water er heel lieflijk uit. 's Winters is het vaak één grote kolkende bruine watermassa. De stuw in Borgharen in Maastricht maakt het verschil uit (want alle water gaat primair het Julianakanaal in). Aan de overkant van de Maas liggen de (Nederlandse) dorpen Borgharen en Itteren, die wel eens onderlopen als de Maas te hoog staat. Vanaf Smeermaas is de Maas overigens officieel grensrivier tot aan Thorn in Midden-Limburg.
Bij Smeermaas blijf je de Maas volgen over een autoluwe weg. Na enkele honderden meters gaat het opeens vrij steil omlaag en kun je naar links de bossen van de Hochterbampt in. Dit is een beschermd natuurgebied waar je mag fietsen. Hier gaat het enkele kilometers door, totdat je bij de brug van Neerharen uitkomt. Let overigens op voor de loslopende dieren, ze zijn niet gevaarlijk, maar ze zullen niet voor je schuiven als ze op de weg staan.
De brug van Neerharen ga je over. Meteen naar rechts over een smal paadje naar beneden. Zo kom je uit op het jaadpad langs het kanaal. Deze oever volg je tot de volgende brug (Rekem). Die ga je weer over zodat je op de oosteroever uitkomt. Deze blijf je vervolgens volgen tot in Bree (tot zo ver is deze onderzocht, maar het pad loopt nog veel verder in prima conditie). Alle bruggen zijn voorzien van een naam, dus je kunt prima bijhouden waar je zit. Het fietspad is over de volledige lengte prima onderhouden. Het is geasfalteerd en breed. Op warme, vrije dagen is het er altijd erg druk met recreanten.
Voor mensen die deze route richting Eindhoven willen doorzetten, kan men het kanaal volgen tot aan Lozen. Hier splitst het kanaal zich naar links en rechts. Naar rechts ga je naar Weert (en kom je op de VR1 uit) en naar links volg je het Kempens kanaal. Dit moet je volgen tot aan St. Huibrechts-Lille. Van daaruit volg je de rijksweg naar Achel, Valkenswaard en Eindhoven. Dit is dus geplande uitbreiding, maar is nog niet onderzocht. Maastricht-Bree is c.a. 45 km.
VR6: Geer De streek rondom Maastricht wordt gekenmerkt door zijn oude Romeinse verleden. Zoals Maastricht de oudste stad van Nederland is, zo is Tongeren (Tungrum) de oudste stad van België. Beide steden liggen op c.a. 25 km van elkaar verwijderd en werden in de begindagen van deze steden verbonden met de "Via Jecore", vrij vertaald de "Jekerweg". De beek de "Jeker" heeft een vallei uitgeslepen in de omringende uitlopers van de Ardennen. Om allerhande hellingen te omzeilen, legden de Romeinen hier een weg aan. Heden ten dage is er van die Romeinse weg weinig tot niets meer over, maar voor wie de drukke (maar wel voor fietsers goed begaanbare) rijksweg van Maastricht naar Tongeren wil omzeilen, is het toch mogelijk deze authentieke route te volgen. Bochtig gaat deze route van Maastricht naar Kanne en dan over Waals grondgebied naar Bassenge (Bitsingen) om weer in Vlaanderen uit te komen en zo in Tongeren terecht te komen. De tocht is bochtig, de weg is makkelijk kwijt te raken, dus ik raad je dan ook aan bij de VVV de gratis folder en gedetailleerde routebeschrijving te halen. Deze tocht is behoorlijk vermoeiend. Voor de snelle rijder is deze tocht een hel, snel rijden is zo goed als onmogelijk vanwege de smalle paadjes en vele krommingen. Voor de snelle fietser verwijs ik naar de rijksweg die van Maastricht tot Tongeren voorzien is van fatsoenlijke fietspaden (ja het is mogelijk in België). Je rijdt dan van Maastricht via Vroenhoven en Riemst naar Tongeren. De tocht "Via Jecore" is zo'n 30 kilometer lang en neemt ruim twee uur in beslag bij normaal tempo. Over de rijksweg is de klus te klaren binnen een uur met ideale omstandigheden.
De VR6 is nog in ontwikkeling en moet uiteindelijk een aansluiting gaan vormen op de RAVeL 2 in Hoegaarden (achter Tienen). De bochtige tocht langs de Jeker (Geer) zal dan worden opgeheven. De voorkeur gaat dan uit naar de rijkswegverbinding vanwege de eenvoud en het hogere tempo dat aan te houden is. VR7: Caester De Maas is altijd een onbetrouwbare rivier voor de scheepvaart geweest. De Maas is een regenrivier en daardoor wisselt het peil van de rivier flink, zeker als je het winterpeil met het zomerpeil vergelijkt. 's Zomers was vaak niet eens scheepvaart mogelijk. Daardoor werd er in de Franse tijd een kanaal aangelegd dat een subtracé vormde voor het Grand Canal du Nord. Dat subtracé werd later opgenomen in de huidige Zuid-Willemsvaart die door Koning Willem I van het Koninkrijk der Nederlanden werd aangelegd. Dit kanaal verloor al snel zijn primaire functie (namelijk Maastricht met 's Hertogenbosch te verbinden) omdat de Belgen zich van Nederland afsplitsten.
Later liet de Belgische overheid het Albertkanaal (dat Antwerpen met Luik verbindt) aanleggen. Bij Maastricht werd er in een grote boog om de stad heen gegraven dat tot het Nederlands grondgebied behoort. Juist bij Maastricht moest men het diepste graven, door het plateau van Caester.
De VR7 begint op de Mergelweg in Maastricht. Je volgt de weg richting het Belgische Kanne. Aan de rechterkant zie je over de velden Chateau Neercanne (NL) liggen. Bij de gemeente en rijksgrens ga je meteen naar rechts. De weg maakt een bocht naar links en je komt langs de Jeker te rijden. Deze weg rijd je af tot je niet meer verder kunt en rechts over een stenen brug gaat. Volg meteen de weg naar links (bordjes v/d Vlaanderen Fietsroute). Zo kom je bij de brug over het kanaal uit. Vlak vóór de brug ga je naar links en weer scherp naar rechts zodat je op het jaagpad langs het kanaal terecht komt, onder de brug door (aan de oosteroever). Vervolgens ga je onder twee kanaalbruggen door, de weg naar Tongeren en de weg naar Bilzen. Na deze tweede brug kom je een bord tegen waar de splitsing van het Albertkanaal plaatsvindt. Naar links ga je via Hasselt naar Antwerpen, rechtdoor flauw naar rechts ga je naar het kanaal Briegden-Neerharen. Even later kom je dan ook aan bij het grote Briegdendok; een enorme plas water waar de grote schepen uit Antwerpen de draai kunnen nemen naar Luik. Hier heet het Briegden en is het einde van onze route langs het Albertkanaal en zijn Caestertracé.
Hier zie je al snel een bordje verschijnen dat aangeeft dat het jaagpad rechtdoor doodloopt. Dat is ook zo en je moet hier dan ook naar boven. Daar tref je een weg aan met weinig verkeer, maar auto's en vrachtverkeer mogen er weg komen, dus kijk uit. We vervolgen deze weg totdat we links het kanaal van Briegden-Neerharen beter in zicht krijgen en er een fietsersbrug over zien liggen. Die steek je over en je gaat meteen naar links, richting het sluisje van Briegden. Bij het sluisje ga je weer naar links, zodat je op het jaagpad uitkomt dat op de westeroever ligt. Dit jaagpad kun je volgen tot in Neerharen. Bij het sluisje van Neerharen moet je een kleine bocht om het complex heen gaan. Vanaf hier komt de Zuid-Willemsvaart uit Maastricht bij het kanaal en zal het verder ook die naam blijven dragen tot in 's Hertogenbosch. We rijden door tot aan de brug van Neerharen. Vlak onder de brug door kun je naar links, via een smal pad omhoog. Je gaat over de brug heen en meteen naar rechts, het natuurpark "Hochter Bampt" in. Hier tref je veel wandelaars en soms ook dieren op het meer dan aangename wegdek aan. Rij hier dus voorzichtig. Aan je rechterkant zul je steeds weer stukjes van de Zuid-Willemsvaart zien liggen, richting Maastricht. Vlak na het wildrooster dat het einde inluidt van het natuurpark, moet je naar links en kom je bij de grensmaas uit. 's Winters is het één grote kolkende massa en 's zomers staat het peil een dikke zes meter lager en ziet het eruit als een mooi stroompje van enkele tientallen centimeters diep. We vervolgen deze weg tot aan de grens bij Smeermaas. Hier houdt de grenswerking van de Maas op en zijn beide oevers weer van Nederland. We vervolgen hier de Boscherweg richting de wijk Boscherveld in Maastricht. Je gaat over een sluis en komt langs het vestingtracé van het kanaal te rijden. De toch eindigt in Maastricht bij Het Bassin. Hier houdt het kanaal definitief op en kun je eventueel je weg vervolgen langs de Maas.
De tocht kent vrijwel geen hoogteverschillen en is prima te rijden. De tocht is c.a. 28 km lang. VR8: Herve Toen België zich van Nederland afsplitste na de Belgische Opstand die in 1830 begon, bleek al snel dat België zich vooral op de industrie moest toeleggen om economisch te kunnen overleven. Ten eerste moest een directe spoorlijn tussen de Antwerpse haven en het Duitse Ruhrgebiet worden aangelegd. Om de lange Nederlandse uitloper (de Nederlandse provincie Limburg) te omzeilen, werd deze lijn rondom Limburg gelegd en kreeg later de naam de Montzenlijn. Deze (goederen)spoorlijn wordt tot op de dag van vandaag veelvuldig gebruikt. Toen de industriën in Luik opbloeiden - met name de ijzerindustrie - ontstond er de behoefte aan een aftakking van de Montzenlijn naar Luik. Deze lijn kreeg de naam "Ligne 38". Nadat echter deze lijn enige tijd geleden niet langer rendabel was, besloot de Waalse overheid - zoals met meer spoorlijnen in Wallonië - deze op te heffen en er een recreatiepad van te maken, dat dan beheert zou moeten gaan worden door RAVeL. Zo werd de Ligne 38 omgetoverd tot een wandel-, fiets- en ruiterpad. De infrastructuur van viaducten en onderdoorgangen werd behouden. Het is nu een pad waar veel recreanten gebruik van maken en dat voor c.a. een kwart reeds is geasfalteerd, het overige deel wordt spoedig ook verhard, maar het huidige onverharde deel is prima te bereiden per fiets. Deze lijn loopt van Hombourg naar Fléron, maar om de route erheen en terug vanuit Maastricht aangenaam te maken, is ervoor gekozen de heenroute via het plateau van Margraten te laten lopen, en via Luik en de RAVeL 1 terug te keren naar Maastricht. Hieronder volgt de beschrijving:
Vanuit Maastricht kiest men de Bemelerweg, die je in een aantal haarspeldbochten het plateau van Margraten opleidt. Eenmaal boven is het grote klimwerk voorlopig achter de rug. Men blijft de weg rechtdoor volgen, tot vlak voor Ijzeren, waar je rechtdoor rijdt het onverharde pad op. Dit pad blijf je volgen tot aan het einde. Daar sla je flauw rechtsaf, richting Ingber. In Ingber aangekomen, draai je de eerste weg (niet die landweg, maar de echte doorgaande weg) naar rechts, zo kom je op de rijksweg Maastricht-Aken uit. Daar aangekomen naar links, de afdaling naar Gulpen. Geniet tijdens deze lange afdaling van het uitzicht dat je hebt over het Geuldal aan de rechterkant.
Onderaan de helling, bij de stoplichten, draai je naar rechts richting het zwemparadijs Mosaqua. Van daaruit over de parkeerplaats een stukje rechtdoor en meteen achter de parkeerplaats begint rechts een pad. Dit pad voert je tot halverwege de weg naar Slenaken, het laatste dorp voor de Belgisch-Nederlandse grens. Het laatste stuk naar Slenaken rijdt je over de gewone weg (het pad eindigt op deze weg, hier linksaf slaan). In Slenaken rijdt je naar de kerk en passeert deze aan de rechterzijde. Deze weg voert door naar België. In België rijd je in de richting van Remersdael verder. Vlak voor Remersdael ga je onder een spoorviaduct door, deze is van de nog in gebruik zijnde Montzenlijn. Na deze onderdoorgang ga je direct naar links. Deze weg voert je dan een stukje parallel langs de Montzenlijn waar het imposante viaduct aan je linkerzijde ligt. Je rijdt rechtdoor tot het volgende dorp en slaat de eerste straat linksaf in. Na enkele meters zie je aan je rechterzijde een kleine fabriek. Vlak vóór deze fabriek begint een klein onverhard pad van c.a. 1 meter breed met een donkere ondergrond dat in de eerste meters steil omhoog loopt (zie foto). Dit pad is de oude aftakking van de spoorweg. Waarschijnlijk heeft over deze weg vroeger een viaduct gelopen, vandaar dat het begin even steil is. Voor de rest van de hele tocht tot in Fléron blijven de stijgingen en dalingen erg gematigd, hetgeen voor een goederenspoorweg absoluut noodzakelijk is. Het pad voert je in ruime bochten via Clermont, Thimister, Battice en Herve naar Fléron. Hier en daar kruist het pad een weg, die je de mogelijkheid biedt één van de dorpen te bezoeken die aan de lijn liggen. Het laatste stuk tot in Fléron is reeds verhard. Als het pad in Fléron eindigt, rijd je nog even door over de gewone weg tot aan de rotonde. Daar sla je rechtsaf (N3). De eerste paar honderd meter is op het trottoir een fietspad aangelegd, maar zoals zo vaak in Wallonië zijn dit soort initiatieven van korte lengte en de rest dient dan op de rijbaan te worden gereden. Men kan deze weg blijven volgen, men komt dan in het centrum van Luik uit. Let wel op, het verkeer is vrij fors, het wegdek typisch Belgisch (i.e. vele kuilen en scheuren) en het daalt af en toe erg fors (overigens is er alleen nog maar sprake van dalen vanaf het pad ter hoogte van Battice tot in het centrum van Luik). Als je in het centrum van Luik bent aangekomen bij het water (La Déviation), sla je rechtsaf en ga je helemaal links aan de kade op het trottoir rijden. Officieel mag dit niet, maar het rijden op de rijbaan is hier dermate gevaarlijk, dat ik me niet kan voorstellen dat een politie-agent daar erg moeilijk over zal doen (zeker niet omdat daar toch nooit iemand loopt). Dit trottoir volg je tot aan het Pont Atlas, alwaar je deze brug oversteekt in westelijke richting. Aan het einde van de brug aan de andere kant, zie je aan je linkerkant een nieuw gebouwde krul (2005) speciaal voor fietsers en wandelaars, die aansluit op het pad dat op de RAVeL 1 aansluit. Tussen de bomen door bereik je dan het jaagpad langs het Albertkanaal. De tocht gaat via dit pad tot aan Visé, alwaar je van over moet wisselen. Daarna gaat het jaagpad aan de oostelijke oever verder tot aan Ternaaien (Lanaye). Daar steek je de sluis over, draait naar links en dan meteen weer naar rechts zodat je weer langs het Albertkanaal komt te rijden (niet de eerste afslag naar rechts, die voert naar het dorp Lanaye zelf). Je rijdt nu door tot aan de nieuwe brug van Kanne. Daar kun je wegens werkzaamheden (nog) niet naar boven, dus bij de hekken ga je een klein zandpad omhoog aan de rechterkant, die op de hoger gelegen straat uitkomt. Boven ga je naar links en deze straat rijdt je dan helemaal uit, totdat je over de Nederlands-Belgische grens gaat. Eveneens ga je hier verder rechtdoor, dit is de mergelweg en voert je terug naar Maastricht.
Kijk voor een overzicht in de PDF-kaart. De tocht is c.a. 100 km lang en is op de stijging van het plateau van Margraten na, vrij eenvoudig te rijden. Voor kinderen minder geschikt vanwege de drukke weg tussen Fléron en Luik, maar hier kan misschien een beter alternatief voor gevonden worden. Extra informatie over de RAVeL situatie ten zuiden van Maastricht is te vinden op deze speciale pagina.
|
