STORM OVER EUROPA
Begin september 1939 verscheen in de Limburger Koerier (thans Dagblad De Limburger) naar aanleiding van de inval van Hitler in Polen het volgende bericht:
| storm over europa | |
|---|---|
| Het conflict is nu echter nog aanzienlijk minder uitgebreid dan in 1914. De derde September van het jaar 1939 staat met zwarte letters in het boek der historie geschroeid: Engeland en Frankrijk verklaarden Duitschland den oorlog. Het is nog geen jaar geleden dat in München de bloem der Europeesche staatslieden vergaderd was, om ons werelddeel in gemeenschappelijke beraadslagingen een blijvenden vrede te schenken. Vooral Chamberlain en Hitler schenen het goed met elkaar te kunnen vinden, want zij kwamen samen tot de onderteekening van een document, waarin werd vastgelegd, dat men voortaan alle kwesties in gemeenschappelijk overleg zou behandelen. Later is Von Ribbentrop naar Parijs gereisd om met Daladier precies zoo'n plechtig stuk te onderteekenen, En nu roepen deze staatslieden hun volken ten strijde. Nu is door Chamberlain en Daladier, als doel van hun strijd aangewezen: het wegvagen van Hitler, het vernietigen van de nationaal-socialistische tyrannie. Hoe kon dit zoo veranderen, hoe is dit zoo misgeloopen? Een ontzaglijk complex van oorzaken heeft al de tegenstellingen telkens weer opengereten, voor zij dichtgegroeid waren, heeft de beslissing weer gegeven aan het domme kanon, in plaats van aan de wijsheid der rede. In de laatste dramatische weken, welke de zenuwspanning tot het uiterste opvoerden, heeft de eene bemiddelingspoging na de anderen het naderbij glijdende gevaar nog trachten op te houden en terug te dringen, ja zelfs toen de Duistsche troepen zich reeds in beweging stelden, is nog even onder de asch van de vernietigde hoop een vonkje opgeflikkerd. Mussolini kwam met het voorstel, om in een samenzijn van Engelsche, Duitsche, Fransche, Italiaansche en Poolsche staatslieden, het brandende probleem te blusschen. Middelwijl zouden de vijandelijkheden gestaakt moeten worden. Engeland diende daarop een belangrijk amendement in: onderhandelingen konden slechts beginnen, als de Duitsche troepen het grondgebied der Poolsche republiek weer verlieten en als de eenzijdige oplossing van de Dantziger kwestie ongedaan werd gemaakt. Zonder dat amendement had Berlijn wel ooren gehad naar het denkbeeld van den spilgenoot. Het had dan de onderhandelingen met een paar voldongen feiten in den zak kunnen beginnen. Hitler kon echter niet meer terug na de groote woorden, welke er in de laatste dagen reeds waren gewisseld, Londen en Parijs zullen er zelf wel niet veel fiducie in hebben gehad, dat hun voorstel eenige kans maakte. Toch riskeerden zij er eenige ontstemming van vele Englschen en Franschen voor en wilden zij er den zenuwen-oorlog nog meer dan een etmaal mee verlengen. In het Lagerhuis heeft de socialistische woordvoerder zich toen opgeworpen tot den heftigsten propagandist van de oorlogsverklaring zonder verwijl Chamberlain wilde echter op zijn minst nog een argument binnenhalen voor de stelling, dat hij den vrede tot het uiterste beproefd had te redden. Zondagmorgen klonk zijn bedroefde stem echter voor de radio, om vast te stellen, dat Engeland zich sinds elf uur in staat van oorlog bevond., Zes uur later was dit ook het geval met Frankrijk. En nu is Groot-Duitschland dan in strijd met drie vijanden. Voorloopig heeft het nog slechts één font te "bedienen", waar het vrij belangrijke successen oogst. Hitler verwacht zelfs, dat Polen wel in enkele weken onder den voet zal zijn geloopen. * * * Het conflict is echter nog aanzienlijk minder van uitgebreidheid dan dat van 1914-1918. Heel het groote Russische rijk blijft neutraal, Hongarije en de Balkanlanden zijn nog onaangetast door de oorlogs-infectie. België, dat vijf-en-twintig jaar geleden de eerste en zwaarste klappen kreeg, ligt nu buiten het gedrang. Zullen de vlammen inderdaad binnen deze vrij beperkte ruimte gelokaliseerd kunnen worden? Men weet, hoe in 1914 ook naderhand nog allerlei oorlogsverklaringen zijn opgedoken, waarvan wel de voornaamste waren: het deelnemen van het Turksche Rijk, van Italië, tenslotte van de Vereenigde Staten. Turkije staat bij een eventueele uitbreiding van het conflict nu aan den anderen kant. Volgens het bestaande bondgenootschap zal Italië nu ook in een ander kamp moeten gaan staan, als het zich tot ingrijpen genoopt voelt. Echter verhaalt de geschiedenis, dat het Italië van 1914 een bestaand bondgenootschap verloochende, om in 1918 in te grijpen tegen de officieele vrienden. Bij de geallieerde Westersche mogendheden leeft zeker de hoop, dat zooiets zich nu wel eens kon herhalen. Het niet ingrijpen van Italië is thans in eerste instantie evenwel van heel anderen aard, dan het in 1914 was. Er kan zeer wel een overeenkomst tusschen Rome en Berlijn bestaan, om de vloten van Engeland en Frankrijk geen gemakkelijke aanvalsmogelijkheid te geven in de Middellansche Zee. Maar er zijn toch ook teekenen, dat Italië het gewapend optreden van Duitschland maar met leede oogen ziet. De drukke bemoeiingen van den Duce om den vredesboom nog te planten op het oorlogsveld kunnen Hitler niet direct aangenaam zijn geweest. Van de zijde der "geallieerden" blijft het vriendelijkheden druppelen jegens het Italiaansche staatshoofd. Volgens Havas zou ook de door Daladier Zaterdag uitgesproken rede uitvoerig zijn weergegeven in de Italiaanse pers, terwijl de verdere berichtgeving ook haar best doet, om aan alle zienswijzen recht te doen wedervaren. Met gespannen aandacht zal men zeker in de verschillende hoofdsteden de verdere houding van den Duce volgen. * * * Voor het overige zal het zaak zijn, alle berichten, welke thans uit oorlogvoerende landen toevloeien, met hypercritisch oog te beschouwen. Het is een heele kunst om "achter" leger-communiqué's om te lezen. De gruwelen, welke men elkaar toeschrijft kunnen heel wel met een sterke dosis fantasie aangelengd zijn. In den aether wijst de taal niet meer de plaats van herkomst aan. Zoo hebben gisterenavond Fransche zenders al zeer ruim in het Duitsch uitgezonden, waarbij zij zelfs groote brokstukken van Hitler's redevoeringen uit vroeger dagen ten beste gaven. Zoo hoorden wij den Rijksdag weer juichen over de verzekering van den Führer, dat door het verdrag met Polen de verstandhouding tusschen de twee groote volkeren principieel op vriendschappelijke basis was gezet. Zoo hoorden we ook weer, met veel nadruk en omspoeld van applaus, de mededeeling dat na de terugwinning van het Sudetenland voor Duitschland geen territoriale aanspraken in Europa bestonden. Weldra zullen de Duitschers ons verassen op al de uitspraken van Engelschen en Franschen. volgens welke de grensregeling in Oost-Europa met conflict-stof geladen was. Het wordt op alle gebieden der publiciteit een rumoerige en roezige tijd, waarbij men het beste doet zich te wapenen met een sterk pantser van argwaan. Dit is ook in overeenstemming met de strikt neutrale houding welke Nederland nu weer plechtig heeft geproclameerd. Het volksgevoelen moet zich vrij houden van hartstochtelijke uitingen van sym- en antipathieën, al kan ieder voor zich natuurlijk wel een oordeel hebben over bepaalde personen en verschijnselen. We staan nu dan voor een toekomst van ongewisheid en gevaar. Leed en angst in duizenderlei vorm benauwen millioenen menschen. Het menschelijk vernuft viert zich uit in werken van massa-dood en massa-vernietiging. Laten we den Hemel bidden, dat deze jammerlijke dagen verkort zullen worden, dat de stem van het verstand en broederlijke zin weer spoedig gehoord kunnen worden. |
|
� Copyright CR-Corporation - 2024 - afdrukken 
- contact
